โดย วิษณุเวส ธนชยางกูร เมื่อ 24 ตุลาคม 2011
เวลา 13:55 น.
ม้วนจารึก หมายเลข 8
วันนี้ ข้าจะทวีคูณคุณค่าของตัวเองขึ้นร้อยเท่า
ใบหม่อนสัมผัสอัจฉริยภาพของมนุษย์ กลายเป็นไหม
ทุ่งดินเหนียว สัมผัสอัจฉริยภาพของมนุษย์
กลายเป็นปราสาท
ไม้ต้นไซปรัส สัมผัสอัจฉริยภาพของมนุษย์
กลายเป็นแท่นบูชา
ขนแกะ สัมผัสอัจฉริยภาพของมนุษย์
กลายเป็นพัสตราภรณ์แห่งราชันย์
หากเป็นไปได้สำหรับใบไม้ ดินเหนียว ไม้
และขนสัตว์ ที่จะทวีคูณขึ้นนับร้อยนับพันเท่า ด้วยน้ำมือมนุษย์
เหตุใด ข้าจึงทำได้เช่นเดียวกันกับตัวข้าไม่ได้?
วันนี้ ข้าจะทวีคูณคุณค่าของตัวเองขึ้นร้อยเท่า
ข้าเป็นประหนึ่งเมล็ดข้าวสาลีเมล็ดหนึ่ง
ซึ่งต้องเผชิญ
อนาคตอย่างใดอย่างหนึ่งในสามประการ
อาจถูกเก็บใส่กระสอบ โยนหมกเอาไว้จนได้ที่ จึงนำมาเลี้ยงสุกร
หรืออาจบดเป็นแป้ง เพื่อทำขนมปัง
หรืออาจหว่านลงดิน แล้วงอกงามขึ้นจนยอดสีทอง
แยกออกจากกันเป็นรวง ซึ่งให้เมล็ดนับพัน
จากเมล็ดเดียวกัน
ข้าเป็นประหนึ่งเมล็ดข้าวสาลี
แต่มีข้อแตกต่างประการหนึ่ง
ข้าวมิอาจเลือกได้ว่าจะถูกนำไปเลี้ยงสุกรบดเป็นขนมปัง
หรืองอกงามให้รวงทวีคูณขึ้นอีกนับพัน
ข้ามีทางเลือก ข้าจะไม่ยอมให้ชีวิตตนเอง
กลายเป็นอาหารหมู หรือถูกบดป่นด้วยศิลาแห่งความล้มเหลวสิ้นหวัง จนละเอียดราบ
และถูกกลืนไปด้วยเจตจำนงของผู้อื่น
วันนี้ข้า จะทวีคูณคุณค่าของตัวเองขึ้นร้อยเท่า
จะงอกงามและทวีคูณขึ้นได้นั้น
จำเป็นต้องเพาะเมล็ดข้าวสาลี
ลงในความมืดมิดของเนื้อดินความล้มเหลว สิ้นหวัง
เขลา และไร้ความสามารถของข้า
คือความมืดมิดที่ข้าจะต้องถูกเพาะลงไป
เพื่องอกงามและเก็บเกี่ยว
บัดนี้ ประหนึ่งเมล็ดข้าวสาลี
ซึ่งจะผลิพุ่งงามสะพรั่ง ได้ ก็ด้วยการหล่อเลี้ยงของสายฝน แสงตะวัน และสายลมอุ่น
ข้าเองก็เช่นกัน ต้องหล่อเลี้ยงร่างกาย
และจิตใจ เพื่อสนองความฝันให้สมใจ
แต่การจะเติบโตให้เต็มสภาพได้นั้น ข้าวสาลี
ต้องรอการประทานจากธรรมชาติ
ข้าไม่
เพราะข้ามีพลังที่จะเลือกซะตากรรมของตนเอง
วันนี้ ข้าจะทวีคูณคุณค่าของตัวเองขึ้นร้อยเท่า
แล้วข้าจะบรรลุจุดหมายเช่นนั้น ได้อย่างไรเล่า?
แรกสุด ข้าจะตั้งเป้าหมายสำหรับ แต่ละวัน
สัปดาห์ เดือน ปี และทั้งชีวิตของข้า
เช่นเดียวกับที่ฝนต้องตกลงมา
ก่อนที่เปลือกเมล็ดข้าว สาลีจะแตกปริ และงอกงามบานสะพรั่ง
ข้าต้องตั้งจุดประสงค์
ก่อนที่จะก่อรูปชีวิตตนเอง
ในการตั้งเป้าหมาย
ข้าจะพิจารณาสิ่งที่กระทำได้ดีที่สุดในอดีต แล้วทวีคูณมันขึ้นร้อยเท่า
นี่จะเป็นมาตรฐานการใช้ชีวิตในอนาคตของข้า
ข้าจะไม่ต้องวิตกกังวลอีกว่า
เป้าหมายของตนจะสูงเกินไป
เพราะการเล็งหอกในมือไปยังดวงจันทร์
แล้วพุ่งไปถูกนกอินทรี
จะไม่ดีกว่าเล็งนกอินทรี
แล้วพุ่งไปถูกก้อนหินหรอกหรือ?
วันนี้ ข้าจะทวีคูณคุณค่าของตัวเองขึ้นร้อยเท่า
ความสูงของเป้าหมาย จะไม่ทำให้ข้าหวั่น
ถึงแม้จะต้องหน้าคะมำบ่อยครั้งกว่าจะเอื้อมถึง
ถ้าล้ม ข้าจะลุกขึ้นมาใหม่
การล้มจะไม่ทำให้ข้าทุกข์ใจ
เพราะมนุษย์ทุกคนต้องล้ม
ไส้เดือนเท่านั้นที่ไม่เคยล้ม
ข้าไม่ใช่ไส้เดือน ข้าไม่ใช่ต้นหอม ข้าไม่ใช่แกะ
ข้าเป็นคน
ปล่อยให้คนอื่นสร้างถ้ำด้วยคนเดียวเหนียวไปเถิด
ข้าจะสร้างปราสาทของข้าขึ้นมา
วันนี้ ข้าจะทวีคูณคุณค่าของตัวเองขึ้นร้อยเท่า
และเช่นเดียวกับที่ดวงตะวัน
ต้องให้ความอบอุ่นกับต้นอ่อนของข้าวสาลี เพื่อที่มันจะได้งอกงาม
ถ้อยความในม้วนจารึกนี้
ก็จะให้ความสามารถถึงที่สุด
แต่กระนั้น พรุ้งนี้
ข้าก็จะปีนให้สูงกว่าวันนี้ และวันต่อไป ก็จะสูงขึ้นไปอีก
ทำให้ดีกว่าผู้อื่นนั้น เป็นเรื่องไม่สำคัญ
แต่ทำให้ ดีกว่าที่ตัวเองเคยทำมาถือเป็นสุดยอด
วันนี้ ข้าจะทวีคูณคุณค่าของตัวเองขึ้นร้อยเท่า
และเช่นเดียวกับที่สายลมอบอุ่น โอบไล้ข้าวสาลี
ให้งอกงามบริบูรณ์
ลมกระแสเดียวกันก็หอบพาเสียงของ
ข้าไปสู่ผู้สดับ
และถ้อยคำของข้า จะประกาศถึงจุดมุ่งหมาย
เมื่อกล่าวแล้ว
ข้าไม่คืนคำ มิเช่นนั้น ย่อมไร้เกียรติ
ข้าจะเป็นศาสดาพยากรณ์ของตนเอง แม้ว่าทุกคน
จะหัวเราะสิ่งข้าประกาศออกไป
แต่พวกเขาย่อมได้ยินแผนการของข้า
รู้ความใฝ่ฝันของข้า
ข้าย่อมไม่มีทางหลบลี้
จนกว่าจะทำให้คำพูดที่กล่าวไป เป็นจริงขึ้นมา
วันนี้ข้าจะทวีคูณคุณค่าของตัวเองขึ้นร้อยเท่า
ข้าจะไม่ยอมกระทำอาชญากรรมร้ายแรง
โดยตั้งเป้าหมายไว้ต่ำไป
ข้าจะทำงานที่คนล้มเหลวไม่กล้ากระทำ
ข้าจะเอื้อมให้ไกลกว่าสิ่งที่ไขว่คว้าได้
ข้าจะไม่มีวันพอใจในการกระทำในตลาดแต่ละวัน
ข้าจะเขยิบความมุ่งมาดให้สูงขึ้นเสมอ
เมื่อของเดิมบรรลุแล้ว
ข้าจะดิ้นรนให้ชั่วโมงถัดไป
ดีขึ้นกว่าชั่วโมงนี้เสมอ
ข้าจะประกาศจุดมุ่งหมายของตนให้โลกรู้เสมอ
แต่ข้าจะไม่ป่าวร้องถึงความสำเร็จของตน
ให้โลกเป็นฝ่ายเข้ามาหาเอง
ด้วยคำแซ่ซ้องสรรเสริญ และขอให้ข้าทรงปัญญาพอ
ที่จะรับมันไว้ด้วยความถ่อมตน
วันนี้ ข้าจะทวีคูณคุณค่าของตัวเองขึ้นร้อยเท่า
ข้าวสาลีเพียงเมล็ดเดียว
เมื่อทวีคูณขึ้นร้อยเท่า จะให้
ต้นข้าวได้อีกร้อยต้นทวีคูณมันขึ้นอีกร้อยเท่า
แล้วมันจะเลี้ยงดูคนได้ทุกนครในโลกนี้
ข้ามิได้เป็นมากกว่าข้าวสาลีเมล็ดเดียวหรอกหรือ?
วันนี้ ข้าจะทวีคูณคุณค่าของตัวเองขึ้นร้อยเท่า
เมื่อสำเร็จแล้ว ข้าจะกระทำมันอีก
ครั้งแล้วครั้งเล่า
ความยิ่งใหญ่ของข้า จะเป็นที่น่าอัศจรรย์ใจและฉงนฉงาย
ขณะที่ถ้อยความในม้วนจารึกเหล่านี้เต็มเปี่ยมขึ้นในตัวข้า
*****************************************************************************************************************
ม้วนจารึก1-10
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น